دوستی رو از زنبور یاد نگرفتم، که وقتی از گلی جدا میشه، بره سراغ گلی دیگه.
دوستی رو از ماهی یاد گرفتم که وقتی از آب جدا میشه، میمیره.
چاکر عزیزانی که میخ نگاهشون لاستیک دلمون رو پنچر کرده،
تا ما بی زاپاس توجاده رفاقت بمونیم.
درمسلک ما سوخته دلان تردید حرام است
این بخت گهی تلخ و گهی نیز بکام است
گرچه ما اهل شب و مسجد و تسبیح نباشیم
اما درمذهب ما حق رفاقت به تمام است.
بخاطر بسپار، در تقویم رفاقت، روزی به نام "فراموشی" وجود ندارد.
از دور برایت گلی میفرستم که نامش "سلام" و بویش"عطردوستی" وپیامش "غم دوریست".
کاش قانون همه ی دوستی ها این بود: یارفاقت تعطیل یا جدایی هرگز.
ما با نفست ای دوست خوشیم. از گرمی هر کلامت ای دوست خوشیم.
هر چند که افتخار دیدارت نیست بازنگ خوش پیامت ای دوست خوشیم.
آهای رفیق..... اگه یه روز تابوتم رفت رو شونه ات به دل نگیری......
حلان کن فقط همین یبار ازت بالاترم بقیه عمرمو خاک زیر پاتم.
گفتند: دوست چند بخشه؟ گفتم: ای آقا کارش از بخش و شهر و کشور گذشته.
دوست یه دنیاست......
به سلامتی پنگوئن که یه ذره قد داره اما بازم لاتی راه میره.
به سلامتی کسی که تو خیالمونه ولی بی خیالمونه.
به سلامتی دوست خوب که مثل خط وسط جاده ها تیکه تیکه میشه ولی پابه پات میاد
ماچ ماچ ماچ ماچ...... زبونم بند آومده خواستم بگم ما چاکریم.... قربونت رفیق
میگن آخر معرفت اونقدر دوره که عمر آدم کفاف نمیده بهش برسه اما یه اس ام اس
فرستادم برای اونیکه اول جاده ی مغرفت ایستاده@
زنده باد دوستانی که دوستیشان با ما شرطی نیست حتی اگر محبتی از ما نبیند
تا حالا اگزوز پیکان مدل 49 که روغن سوزی داره رو دیدی؟ همون جوری آلوده ی مرامتم.
به درویشی گفتن بهشت بهتره یا رفیق؟ خندید و گفت: بهشت بدون رفیق جهنم است.
زندگی با صدا شروع میشه بی صدا تموم میشه عشق باترس شروع میشه با گریه تموم
میشه رفاقت ممکنه هر جوری شروع بشه اما هیچ جور تموم نمیشه.
دو کس هرگز از ذهن پاک انسان فراموش نمیشود اول خدا دوم رفیق با وفا.
چشمها بر هم نهادم گردش دوران گذشت
بهر یک کس سخت و بهردیگری اسان گذشت
روزگاری خواهد امد باخودت نجوا کنی
یاد باد ان روزگارانی که با دوستان گذشت.
خوبی هاست که باعث میشه آدما دلتنگ بشن بخاطر همه ی
خوبی هات یه عالمه دلتنگتم رفیق.
مخلص همه ی اون هایی که چراخ رفاقتشون واسه ی ما همیشه نفت داره
خوشا آنان که در باب رفاقت رفیقی با وفا مثل تو دارند
وگرنه نارفیقان زبان باز به بازار رفاقت بیشمارند
بنام دو گل بهشت یکی عشق و دیگری سرنوشت
به قلم گفتم بنویس هرچه دلش خواست نوشت
مرا خاک پای دوست و دوست را تاج به سرم نوشت
